|
|
|
|
ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟΙ & ΙΕΡΑΤΙΚΟΙ ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΟΙ Για τον Κλήρο του Μ. Ρεύματος πριν την Άλωση δεν έχουμε καμία ειδική ιστορική μαρτυρία. Δεν γνωρίζουμε πότε πόσοι ιερείς και διάκονοι υπηρετούσαν, ούτε ποια μόρφωση είχαν. Έχοντας όμως ύπ' όψιν πολλές ιδιαιτερότητες που είχε το Μέγα Ρεύμα, του μεγέθους και του κάλλους του Ιουστινιανείου ναού, τον πληθυσμό των κατοίκων και της σχετικής τους ευημερίας, μπορούμε να διατυπώσουμε την γνώμη ότι η ενορία των Ασωμάτων ήταν από τις πρώτες ενορίες και ο Κλήρος της συγκαταλέγονταν μεταξύ των πρώτων ιερωμένων στην Αρχιεπισκοπή Κων/πόλεως. Ιστορικές μαρτυρίες για τον Κλήρο του Μ. Ρεύματος έχουμε από τα μέσα της l8ης εκατονταετηρίδας. Ο μεγάλος κώδικας και τα αρχεία του Οικ. Πατριαρχείου, μας παρέχουν αρκετές πληροφορίες.
Οι εκάστοτε αρχιεπίσκοποι Κωνσταντινουπόλεως διόριζαν τιτουλάριους επισκόπους ή μητροπολίτες οι οποίοι διεύθυναν μεγάλες ενορίες. Λόγω των πολλών χασμάτων που υπάρχουν στους κώδικες του Οικ. Πατριαρχείου και της απώλειας πολλών δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πότε ακριβώς άρχισαν οι πράξεις της χειροτονίας χωρεπισκόπων για την αρχιεπισκοπή Κωνσταντινουπόλεως. Από υπόμνημα, σχετικό με την εκλογή του τιτουλάριου μητροπολίτη Ευδοκιάδος Γρηγορίου (1811), αρχιερατικού προϊστάμενου της χώρας Αρναούτκιοϊ, εξάγεται ότι η εκλογή του έλαβε χώρα στον ναό του Μ. Ρεύματος. Η Κοινότητα Μ. Ρεύματος ελάμβανε αρχιερατικούς προϊσταμένους και από μετάθεση. Έτσι κατά τον Μάιο του 1817 προσέλαβε χωροεπίσκοπο τον Θεοδωρουπόλεως Άνθιμο. Και πολλοί αρχιερείς, όπως ο Σαμουήλ και ο Μελέτιος, διέμεναν ως κάτοικοι στο χωριό και από τους οποίους αρκετοί εδώ πέθαναν και ετάφησαν. Μετά τα μέσα του δεκάτου ογδόου αιώνα υπάρχουν ιστορικές μαρτυρίες για τους αρχιερατικούς προϊσταμένους της χώρας των Ασωμάτων. Πρώτος αναφέρεται ο Ειρηνουπόλεως Σωφρόνιος, και δεύτερος ο Σταυρουπόλεως Άνθιμος, χωρίς να έχουμε απόλυτη βεβαιότητα για την πραγματική εξάσκηση καθηκόντων αρχιερατικής προϊσταμενείας.Μετά το 1768, οπότε τελειώνει η αναφορά του ονόματος του Σταυρουπόλεως, εμφανίζεται ο Κλαυδιουπόλεως Νεόφυτος 1790-1804, ίσως και μέχρι το 1806, οπότε, χειροτονήθηκε ο Μελιτίνης Ιωσήφ. Σε Πατριαρχικό γράμμα το 1803, με Οικ. Πατριάρχη τον Καλλίνικο, αναφέρεται ο τιτουλάριος μητροπολίτης Κλαυδιουπόλεως Νεόφυτος ως προϊστάμενος Μ. Ρεύματος.Λαμβάνοντας υπ' όψιν ότι ο Μελιτίνης Ιωσήφ εξελέγη το 1806 αρχιερατικός προϊστάμενος Μ. Ρ., πρέπει να υποθέσουμε ότι ο Κλαυδιουπόλεως Νεόφυτος αποσύρθηκε από την ενεργό υπηρεσία ή μετατέθηκε σε άλλη ενορία. Κατά το 1808 και ο Μελιτίνης εγκαταλείπει την θέση του και επανέρχεται στην προϊσταμενία του Μ. Ρ., ίσως μετά τον θάνατο του Κλαυδιουπόλεως Νεόφυτου το 1809.Ο Κλαυδιουπόλεως Νεόφυτος διέμενε στο Μ. Ρεύμα και μετά την εκλογή του Μελιτίνης ως χωρεπισκόπου Μ. Ρ. Το όνομα του Κλαυδιουπόλεως που πέθανε στις αρχές του έτους αναγράφηκε και στα δίπτυχα της εκκλησίας, τα ονόματα δε όλων απαγγέλλονται από την ωραία Πύλη του Ι. Ν. των Παμμ. Ταξιαρχών την Κυριακή της Ορθοδοξίας.
Το κατηχητικό σχολείο του Μ. Ρ. με τον αρχ. Αλ. Καρακάση τον Ιούλιο του 1950 Μετά τον θάνατο του Κλαυδιουπόλεως και την προσωρινή αποχώρηση του Μελιτίνης Ιωσήφ προσκαλούντο αρχιερείς από τους ενδημούντες στην Κων/πολη. Κατά το 1809 για την εορτή των Ταξιαρχών προσεκλήθει ο μητροπολίτης Βερροίας, καθώς και για τις γιορτές των Χριστουγέννων. Ο Μελιτινής Ιωσήφ φαίνεται ότι επανήλθε στην προϊσταμενεία λίγο χρόνο πριν την προαγωγή του σε μητροπολίτη Μεσημβρίας. Από τον Μάρτιο του 1811 αρχιερατεύει ο εκλεγείς για την προϊσταμενεία του Μ. Ρεύματος, επίσκοπος Ευδοκιάδος Γρηγόριος. Για την χειροτονία του η επιτροπή του Μ. Ρεύματος είχε πληρώσει στα πατριαρχεία γρ. 1116, τα οποία και εισέπραξε κατόπιν από τον οφειλέτη αρχιερέα.Ο Ευδοκιάδος οριστικά αποσύρθηκε το 1817, οπότε την προϊσταμενεία εκ μεταθέσεως ανέλαβε ο τιτουλάριος επίσκοπος Θεοδωρουπόλεως Άνθιμος ο οποίος και διέμενε στη θέση αυτή μέχρι τον Απρίλιο του 1821, οπότε και υπέστη τραγικό θάνατο μαζί με άλλους αρχιερείς.Οτι διέμεινε ο αείμνηστος Άνθιμος στην προϊσταμενεία του Μ. Ρ. μέχρι τον θάνατον του φαίνεται από τα σημειώματα των κωδίκων.Μετά τον θάνατο του Ανθίμου και την εξαφάνιση πολλών ευπόρων οικογενειών, των οποίων οι περιουσίες δημεύτηκαν, δεν εμφανίζεται αρχιερατικός προϊστάμενος στο χωριό. Καλούνται έξωθεν αρχιερείς και ως τέτοιος προετιμάτο ο Ευμενείας Κωνστάντιος που εκλέχθηκε το 1816 χωρεπίσκοπος της Παναγίας Ελπίδος Κοντοσκαλίου. Το 1839 προσκλήθηκε ο μητροπολίτης Σμύρνης. Το 1840 γίνεται αναφορά των τότε επιτρόπων προς αρχιερατικήν χειροτονία του ιερέως της Κοινότητας Παϊσίου, ο οποίος αφού χειροτονήθηκε διέμεινε χωρεπίσκοπος, με τον τίτλο Σεβαστείας και πέθανε τον Ιούλιο τον 1873. Ενταφιάσθηκε πίσω από το ιερό βήμα. Μέχρι προ ολίγων δεκαετιών σώζονταν η μαρμάρινη πλάκα που σκέπαζε τον τάφο του.Μετά τον θάνατο του Παϊσίου εξελέγη τον Αύγουστο του 1874 ως χωρεπίσκοπος Μ. Ρ. ο Μεγαρευμιώτης στην καταγωγή, Γερμανός, με τον τίτλο Ειρηνουπόλεως. Τον Μάιο του 1877 εξελέγη μητροπολίτης Μογλενών.Κατά τον Αύγουστο του ίδιου έτους εκλέγεται με τον ίδιο τίτλο, τον Ειρηνουπόλεως, χωρεπίσκοπος Μ. Ρ. ο Φώτιος, θείος του αείμνηστου oικ. Πατριάρχη Φωτίου του Β', του Μανιάτη. Μετά μερικά έτη εξελέγη μητροπολίτης Φιλιππουπόλεως, όπου διέμεινε μέχρι τους διωγμούς του 1906 και εξορίστηκε από τους Βούλγαρους. Εξελέγη αργότερα μητροπολίτης Κοζάνης. Ο Φώτιος φημίζονταν ως καλός ιεροκήρυκας τα χρόνια εκείνα. Την 18η Απριλίου 1876 εξεφώνησε επικήδειο για τον Παύλο Μουσούρο-κάτοικο Μ.Ρ.- αδελφού του Κωστάκη Μουσούρου πασά και πεθερού του Αλέξανδρου Καραθεοδωρή πασά. Ο λόγος απαγγέλθηκε στον Ι. Ν. των Ταξιαρχών Μ. Ρ. ενώπιον του Οικ. Πατριάρχη Ιωακείμ του Β' (δεύτερη πατριαρχεία) Κατά πάσα πιθανότητα κατόπιν αυτής της εμφάνισης του Φωτίου στο Μ. Ρεύμα, ψηφίσθηκε τιτουλάριος Ειρηνουπόλεως και διορίσθηκε αρχιερ. προϊστάμενος του προαστίου και παρέμεινε στη θέση αυτή μέχρι τον Δεκέμβριο τoυ 1881.
Τον διαδέχθηκε ο Παμφίλου Σωφρόνιος, κατόπιν Πρικοννήσου, θείος του μεγάλου Έλληνα εφοπλιστή Κυριακίδη, ο οποίος σπούδασε στη Ροβέρτειο σχολή. Τον Σωφρόνιο παραιτηθέντα διαδέχθηκε ο Ευγένιος ως αρχιμανδρίτης, ενώ μεσολάβησε μιά βραχύχρονη προϊσταμενεία του αρχιμανδρίτη Μακαρίου. Κατόπιν το 1892 προϊστάμενος διορίσθηκε ο γνωστός Αμβρόσιος Σταυριανός, Χιακής καταγωγής, ο οποίος ψηφίσθηκε επίσκοπος Κλαυδιουπόλεως για την αρχιερ. προϊσταμενεία του χωριού τον Μάρτιο του 1893, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι τον Οκτώβριο του 1895 οπότε, εξελέγη μητροπολίτης Πρεσπών. Κατά το 1898 ιερατ. προϊστάμενος ήταν ο Νικόδημος, και το 1899 ο Τιμόθεος Καπλάνης. Μετ' ολίγο διορίσθηκε ο αρχιμανδρίτης Μιχαήλ, ο οποίος προβιβάσθηκε τον Ιούλιο του 1900 σε τιτουλάριο επίσκοπο Κλαυδιουπόλεως και που διέμεινε στο χωριό με την ιδιότητα του χωρεπισκόπου ως τον Δεκέμβριο του 1906. Επί της προϊσταμενείας του, προεδρεύοντος της Επιτροπής του γιατρού Ιωσηφίδη, κτίσθηκαν τα ξύλινα κελιά των ιερέων, τα οποία όμως δεν ήταν αντάξια της ιστορικής αυτής Κοινότητας. Μετά ιερατικός προϊστάμενος διορίσθηκε ο αρχιμανδρίτης Γερμανός Πολίτης, από τον Μάρτιο του 1907 μέχρι τον Οκτώβριο του ίδιου έτους. Τον διαδέχθηκε ο Χαριουπόλεως Φιλόθεος, που υπηρέτησε το χωριό μέχρι τον Ιανουάριο του 1908. Από της εποχής αυτής με μικρή διαμονή χρημάτισαν οι εξής : Ιερέας ονόματι Ζήσης, ο αρχιμ. Παρθένιος Φωτιάδης και o έγγαμος ιερέας Στέφανος Αθανασιάδης. Απο το 1912 μέχρι το 1920 καθήκοντα ιερ. προϊσταμένου εκτελούσε ο έγγαμος και σεβάσμιος ιερέας ,Ιωβιανός Λαυρακάς. Από τον Οκτώβριο του 1920 μέχρι τον Ιανουάριο του 1925 αρχ. προϊστάμενος χρημάτισε ο μετέπειτα Μητρ. Ηλιουπόλεως Γεννάδιος τότε ως επίσκοπος Σκοπέλου του Θρακικού, από δε της 29ης Ιανουαρίου 1925 ως 20 Μαΐου 1926 ως Μητρ. Ηλιουπόλεως. Έγραψε αργότερα το βιβλίο "Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ Μ. ΡΕΥΜΑΤΟΣ" από το οποίο και τα στοιχεία που αναφέρω. Μετά, συνέπεια της αραίωσης του ομογενούς πληθυσμού, λόγω της ανταλλαγής των πληθυσμών, και τον φόβο άλλων που αναχώρησαν από την Πόλη, καταργήθηκε στο Μ.Ρ. το σύστημα της αρχιερατικής προϊσταμενείας. Και όχι μόνο αυτό αλλά και οι ιερείς έγγαμοι ή άγαμοι, που ήρθαν κατόπιν ως ιερατικώς προϊστάμενοι δεν ήταν θεολόγοι.
O Σκοπέλου Αλέξανδρος Λίγο πριν το 1948 προσλήφθηκαν ως ιερατικώς προϊστάμενοι δύο απόφοιτοι της Θεολογικής σχολής Χάλκης, ο Χρυσόστομος Τριανταφυλλίδης και κατόπιν στην αρχή ως διάκονος και μετέπειτα ως προϊστάμενος ο αρχιμανδρίτης Αλέξανδρος Καρακάσης, γιος του μακαρίτη Σωτήρη Καρακάση ο οποίος για πολλά χρόνια είχε εργασθεί στο οικ. Πατριαρχείο. Ο Αλέξανδρος μετά από μακρόν χειροτονήθηκε Επίσκοπος Σκοπέλου και παρέμεινε μέχρι το θάνατο του το στο Μέγα Ρεύμα ως αρχιερατικώς προϊστάμενος και ποιμήν. Για το έργο του θα μιλήσουμε εκτενέστερα σε επόμενη ανανέωση της σελίδας αυτής.
O αείμνηστος Μητροπολίτης Tυάνων Φίλιππος Τον καθ΄ όλα άξιο αυτόν ιερέα διαδέχθηκε ο Μητρ. Τυάνων Φίλιππος κατά κόσμο Καπετανίδης. Παρόλο που το ποίμνιο του όλο και λιγόστευε κατάφερε να επιτελέσει μαζί με τους συνεργάτες του αξιόλογο έργο. Ανακαινίστηκε ο Ι. Ν. των Παμμεγίστων Ταξιαρχών σε βαθμό που και οι γνήσιοι Μεγαρευμίωτες που τον επισκέφθηκαν τον Νοέμβριο του 1999 στις εορταστικές εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια από την ίδρυση του, δυσκολεύτηκαν να τον αναγνωρίσουν. Το ίδιο συνέβη και με τον Ι. Ν. του Προφήτη Ηλία του οποίου τα εγκαίνια έγιναν από τον οικ. Πατριάρχη στις 19 Ιουλίου 1997 στον εσπερινό του Αγίου. Τέλος σήμερα τα καθήκοντα του αρχιερ. προϊσταμένου εκτελεί ο νεότατος Μητροπολίτης Μυριοφύτου & Περιστάσεως Ειρηναίος (Πρώην Ευδοκιάδος) κατά κόσμο Ιωαννίδης. Ας είναι ευλογημένο το έργο του. |
|
|
