Home Up ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΕΙΚΟΝΕΣ 1821 &  Μ. ΡΕΥΜΑ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

    Home Up

ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΑΝΑΤΟΛΗ»

ΤΟΥ τ. ΠΡΟΕΔΡΟΥ

ΤΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΩΝ
ΜΕΓΑΛΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ  « Ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ »

Κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ

 Ερώτηση: Η Αδελφότητα είναι από τα παλαιότερα Πολιτικά σωματεία στην Ελλάδα και μετά από τόσα χρόνια συνεχίζει να έχει μία πλούσια δράση. Ποίοι είναι οι παράγοντες που συνέβαλλαν στην μακροχρόνια επιτυχή πορεία της Αδελφότητας;
Κατ' αρχήν παίζει ρόλο ότι ήμασταν πληθυσμιακά πολλοί στο Μεγάλο Ρεύμα. Το 1963, πριν τις απελάσεις οι Ρωμηοί του χωριού μας ήταν γύρω στις 3500. Αντίστοιχα οι Τούρκοι ήταν 3000. Επίσης έπαιξε σημαντικό ρόλο ότι εκεί στην Πόλη είχαμε ένα σύλλογο με πολύ πλούσια δράση. Οι  Μεγαρευμιώτες είχαν μάθει πάντα να λειτουργούν μ' ένα σωματείο. Ήταν για μας μία ανάγκη. Είχαμε μάθει από παιδιά να πηγαίνουμε κάθε βράδυ στον σύλλογο. Αυτή η ανάμνηση λειτουργεί στους Μεγαρευμιώτες που σήμερα ζουν στην Αθήνα. Επίσης είναι και οι συγκυρίες. Κατά καιρούς βγαίνουν άνθρωποι οι οποίοι έχουν κέφι για συλλογική δουλειά. Ακόμη, η επιμονή μας έχει παίξει ρόλο για να έχουμε συνέχεια.
 
 Ερώτηση: Τι προβλέπετε για το μέλλον;
Αυτό που επιδίωξα κι έχω καταφέρει είναι ότι συγκέντρω­σα γύρω μου ανθρώπους της επόμενης γενιάς. Δηλαδή σήμερα οι περισσότεροι στο Διοικητικό είναι κατά 6-7 χρόνια νεότεροι μου. Ο σύλλογος μας Φυσιολογικά για τα επόμενα 25 χρόνια έχει κάποιους που θα τον κρατήσουν ανοικτό. Από εκεί και πέρα τι γίνεται; Πρέπει να βρούμε τρόπους, κάτι που δεν είναι εύκολο. Αλλά μπορεί να γίνει αν το επιδιώξουμε.

Ερώτηση: Έχετε κάποια σκέψη;
Νομίζω ότι οι σύλλογοι μας θα πρέπει να γίνουν όπως είναι οι ιδιωτικές λέσχες σε κάποιες χώρες όπου η ιδιότητα του μέλους είναι πηγή περηφάνιας. Τα παιδιά μας θα πρέπει να αισθάνονται περήφανα που είναι μέλη αυτού του συλλόγου γιατί κατά­γονται από εκεί και με αυτή τη λογική να μπορέσει να υπάρξει η συνέχεια. Γιατί τα παιδιά μας μεγάλωσαν εδώ, δεν είναι Μεγαρευμιώτες είναι Φαληριώτες είναι Νεοσμυρνιώτες. Αυτό το έχω παρατηρήσει σε ορισμένα μικρασιατικά σωματεία. Είχα γνωρίσει καταγόμενους από την Σπάρτη Πισιδίας. Παρ' ό,τι τρίτης και τέταρτης γενιάς, πάνε στην Σπάρτη, έ­χουν δημιουργήσει σχέσεις με τους τούρκους κατοίκους και τον τόπο καταγωγής τους. Γιατί να μην γίνει και σε μας κάτι παρόμοιο; Κι αυτή η κίνηση πρέπει να ξεκινήσει από τώρα. Πρέπει εγώ να δώσω στο παιδί μου το κλειδί του συλλόγου να κάνει κάποιο πάρτι, να φωνάξει την παρέα του και ας μην είναι Πολιτάκια.

Ερώτηση: Αναφέρεστε στο ά­νοιγμα των Πολίτικων συλλόγων στην ελληνική κοινωνία;
Όταν λεω "πρέπει ν' ανοίξουμε τα σωματεία μας" δεν εννοώ κατ' ανάγκη να έρχονται μόνο Κωνσταντινουπολίτες. Στις προσωπικές μου επαφές παρατηρώ ότι πολύ περισσότερο ενδιαφέρον για την Πόλη υπάρχει από μη Κωνσταντινουπολίτες, οι οποίοι με δέος ακούν για την Πόλη. Πιστεύω ότι αν τους κινήσουμε το ενδιαφέρον με χαρά θα πλαισιώσουν τα σωματεία μας.

Ερώτηση: Άλλωστε στις εκδη­λώσεις της Αδελφότητας παρα­τηρούμε ότι συμμετέχουν άνθρωποι που δεν είναι Μεγαρευμιώτες. Κι αυτό είναι θετικό, επειδή αποτελεί στοιχείο υπέρβασης της τοπικότητας.
Εμείς χωρίς αξιώσεις, αγκαλιάζουμε όσους μας πλησιάζουν. Στο πνεύμα μάλιστα αυτό θα ήθελα η αδελφότητα των Μεγαρευμιωτών να εξελιχθεί σε σύλλογο Βοσποριανών σε πρώ­τη φάση. Και πιστεύω ότι αυτό είναι εφικτό διότι το Μεγάλο Ρεύμα ήταν το κέντρο του Βοσπόρου. Πολλά παιδιά και νέοι από τις γειτονικές έρχονταν στο Μεγάλο Ρεύμα και συμμετείχαν στις δραστηριότητες του συλλόγου. Για παράδειγμα οι νέοι από Ξηροκρήνη και Μπεμπέκι ήταν ήδη ενταγμένοι στον σύλλογο. Ακόμη, πολλά στελέχη μας ήταν από το Νιχώρι, από το Ορτάκιοϊ και αλλού. Δεν είχαμε τοπικισμό. Το τελευταίο διάστημα συζητάμε για ένταξη στην Αδελφότητα με φίλους από το Νιχώρι οι οποίοι ήδη λαμβάνουν ενεργά μέρος στις εκδηλώσεις μας.

Ερώτηση: Υπάρχουν αντιδράσεις σε αυτά τα ανοίγματα;
Αντιδράσεις πάντα θα υ­πάρχουν. Κάποιοι θα θέλουν να παραμείνουμε μόνο οι Μεγαρευμιώτες, αλλά αν δεν διευρύνουμε τον ορίζοντα μας είμαστε καταδικασμένοι να χαθούμε. Από την άλλη, ένα προάστιο του Βοσπόρου που τυγχάνει να μην είχε πολύ πληθυσμό γιατί να λησμονηθεί; Για παράδειγμα τα Θεραπειά, που έχουν μία πολύ ωραία εκκλησία με αρχιτεκτονική αξία και τέτοιες εκκλησίες υπάρχουν σε όλο τον Βόσπορο. Εμείς δεν πρέπει να επιτρέψουμε να σβήσει η τοπική ιστορία επειδή οι ενδιαφερόμενοι δεν είναι πολλοί. Το θεωρώ αυτονόητο να ασχοληθούμε με τις ενορίες που φθίνουν και πρωτίστως του Βοσπόρου. Πρέπει ν' ανοίξουμε το μυαλό μας τέλος πάντων και ν' αξιοποιήσουμε τις δυνάμεις που διαθέτουμε.

Ερώτηση: Δεν είναι λίγοι που προβλέπουν ότι τα Κωνσταντινουπολίτικα σωματεία στην Ελλάδα έχουν ορισμένο χρονικό ορίζοντα για λόγους κατανοητούς. Στην «Ανατολή» έχουμε διατυπώσει την άποψη ότι οι Κωνσταντινουπολίτες που ζουν στην Ελλάδα και τα σωματεία τους μπορούν να έχουν μέλλον ως διακριτή κοινωνική οντότητα εφόσον επανασυνδεθούν με το παρόν και το μέλλον της Ομογένειας στην Πόλη. Η Αδελφότητα Μεγάλου Ρεύματος τα τελευταία χρόνια έχει επισκεφθεί την Πόλη και είχε την δυνατότητα να γνωρίσει από πρώτο χέρι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ομογένεια. Ποια είναι η εμπειρία που μπορείτε να μεταφέρετε από αυτά τα ταξείδια;
Σε σχέση με αυτά τα ταξίδια θα ήθελα πρώτα να επισημάνω την συμπεριφορά των Τούρκων κατοίκων. Δεν μπορώ βέβαια να ξέρω ως πόσο ήταν ειλικρινείς ή έπαιζαν θέατρο, αλλά έδειχναν να κατάλαβαν πόσο ωφέλιμοι είμαστε για την κοινωνία που ζούμε. Κατάλαβαν ότι πάντα ήμασταν δημιουργικοί ενώ ουδέποτε δημιουργήσαμε προβλήματα. Κι αυτό διότι βλέπουν την σημερινή κατάσταση που είναι πολλά χρόνια πίσω. Να σκεφτείτε ότι εμείς κυκλοφορούσαμε πριν από σαράντα χρόνια, κορίτσια - αγόρια μέσα στο χωριό το καλοκαίρι με τα μαγιό. Που να το τολμήσει αυτό κάποιος σήμερα; Η υποδοχή που μας επιφύλαξαν κατά τον εορτασμό της εκατονταετηρίδας του «Ταξιάρχη» με τα πανό "ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΑΤΕ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΣΑΣ" στα τουρκικά και ελληνικά ήταν εντυπωσιακή.

Ερώτηση: Οι Ομογενείς μας τι περιμένουν από τους πολίτες της Ελλάδας;
Νομίζω ότι πρωτίστως θέλουν τις τακτικές επισκέψεις μας. Θέλουν να βλέπουν την εκκλησία γεμάτη όταν γιορτάζει ή το Πάσχα, τα Χριστούγεννα. Ίσως δεν είναι πολλά αλλά κι αυτό τους αρκεί. Διότι αυτοί οι άνθρωποι εμάς έχουν μόνο, διαρκώς εμάς μνημονεύουν. Το μεγάλο πρόβλημα είναι αλλού. Πώς θα αυξηθεί αυτός ο κόσμος; Κάποτε θα πρέπει να μας απασχολήσει. Δυστυχώς όμως η Αθήνα έχει ισοπεδώσει τα πάντα. Έχουμε γίνει κι εμείς άψυχες και αδιάφορες μηχανές.

Ερώτηση: Κοινό πρόβλημα των σωματείων μας είναι η προσέλκυση νεολαίας. Η Αδελφότητα πως αντιμετωπίζει αυτό το ζήτημα; Τελικά είναι εφικτό ένα Πολίτικο σωματείο από μόνο του να προσελκύσει νεολαία, όταν η πολιτιστική ταυτότητα του Κωνσταντινουπολίτη δεν είναι η κυρίαρχη, κυρίως στους νέους που έχουν μεγαλώσει στην Αθηναϊκή κοινωνία;
Κάνει προσπάθειες να το αντιμετωπίσει. Δεν μπορώ να πω όμως ότι έχουμε επιθυμητά αποτελέσματα. Όταν κάνεις σωστές εκδηλώσεις ο νέος θα έλθει από μόνος του, θα φέρει και τους φίλους του. Δεν πρέπει όμως, όπως προαναφέραμε να υπάρχει μονολιθικότητα, ότι πρέπει να είναι μόνο Μεγαρευμιώτες ή μόνο Πολίτες. Από την άλλη η Κωνσταντινουπολίτικη ταυτότητα είναι τόσο έντονη και δυνατή που αν τη προβάλουμε σωστά μπορούμε να κερδίσουμε τον κόσμο και την νεολαία. Βλέπεις, πάρα πολλοί που ποτέ δεν πρόβαλαν την Πολιτική καταγωγή τους, άρχισαν να το κάνουν ανεπιφύλακτα μετά από την ταινία "Πολίτικη Κουζίνα". Βέβαια υπάρχει η εξήγηση για την αποσιώπηση της ταυτότητας. Μην ξεχνάμε ότι μας έλεγαν "τουρκόσπορους". Πώς τα παιδιά μας να έχουν το θάρρος να πουν "είμαι Πολίτης". Και ασφαλώς είναι βασικό πρόβλημα ότι στα σχολεία δεν διδάσκεται τίποτα σχετικά με την Πόλη.

Ερώτηση: Τελικά πως θα αντιμετωπιστούν όλα αυτά τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν τον Πολίτικο Ελληνισμό τόσο εδώ στην Ελλάδα όσο και στην Πόλη;
Κατ αρχάς χρειαζόμαστε μία δυναμική ιθύνουσα κατάσταση. Εγώ προσωπικά δεν είμαι των χαμηλών τόνων. Πρέπει να έχεις δυνατή φωνή. Ένα πράγμα που πρέπει επιτέλους να μάθουμε, το οποίο δυστυχώς στην Πόλη λόγω καταστάσεων δεν το μάθαμε, είναι ότι πρέπει να διεκδικούμε. Πρόκειται για διαπίστωση και δεν κακίζω κανέναν γι' αυτό. Τουλάχιστον στην Ελλάδα μάθαμε ότι δεν πρέπει ν' αφήνεις τίποτα στην τύχη αλλά να διεκδικείς. Αυτό στην Πόλη δεν το είχαμε καν σαν ιδέα μέσα μας διότι ήταν αυτονόητο ότι ήμασταν διοικούμενοι και ουδέποτε διοικούντες. Είμαστε αυτοί που διαλυθήκαμε εξ αφορμής του Κυπριακού, με ευθύνη της Ελλάδας που είναι η κεφαλή. Σήμερα βλέπουμε να γίνονται κινήσεις για επίλυση του Κυπριακού. Εμείς που πάθαμε την μεγαλύτερη ζημιά από την υπόθεση αυτή δεν πρέπει ν' αποζημιωθούμε; Ειδικά σήμερα που στην Τουρκία υπάρχει ένα άλλο πνεύμα, υπάρχουν ζητήματα που πρέπει να θέσουμε και μετά από καλή προετοιμασία θα μπορούσαμε να δικαιωθούμε.

Ερώτηση: Δεν θα μπορούσε η διεκδίκηση μας να είναι το δικαίωμα διαχείρισης της πολιτιστικής μας κληρονομιάς;
Απόλυτα. Υπάρχει μία πολιτιστική κληρονομιά η οποία θα χαθεί εάν δεν την διαχειριστούμε. Γιατί να χαθεί; Είναι η δική μας κληρονομιά, ο παππούς μου και ο πάππους σας την έφτιαξε. Εξ άλλου εμείς δεν ζητάμε τίποτα εναντίον των Τούρκων. Εάν ανοίξουμε μία πόρτα εκεί, αυτοί δεν χάνουν τίποτα τουναντίον είναι κερδισμένοι υλικά. Ενώ εμείς θα είμαστε κερδισμένοι ηθικά.

Ερώτηση: Αυτά βέβαια που λέτε προϋποθέτουν μία άλλη οπτική που θα κοιτάζει στο μέλλον και όχι μόνο στο παρελθόν.
Πρώτα απ' όλα προσωπικά δεν μου αρέσει αυτή η μιζέρια και κλάψα του "τι μας κάνανε". Στο κάτω κάτω είμαστε ένα έθνος με πάνω από 3 χιλιάδες χρόνια ιστορία. Τουλάχιστον στο Μεγάλο Ρεύμα που γνωρίζω είμαστε 2700 χρόνια με πρώτους τους Αργίτες. Όταν έχεις μία τέτοια ιστορία κι ένα τέτοιο πολιτισμό, δεν κοιτάς μόνο τα 500 χρόνια που ήσουν υπόδουλος, για να θεωρήσεις τον εαυτό σου αποτυχημένο. Αλλά κοιτάς μπροστά. Και θα έχουμε μέλλον εάν διατηρήσουμε την ταυτότητα μας. Το μόνο φως στο Μεσαίωνα ήταν το Βυζάντιο. Δεν μπορεί να βγαίνει σήμερα ο Ρώσος και να λέει "είμαι Βυζαντινός". Αν εμείς δεν διεκδικήσουμε αυτό που μας ανήκει σιγά σιγά θα βγουν και οι Τούρκοι να πουν "είμαστε Βυζαντινοί". Άλλωστε δεν διεκδικούμε κάτι που ανήκει σε άλλους και δεν ζητούμε τίποτα από κανένα.

Ερώτηση: Τι προϋποθέτει σήμερα η συμμετοχή στην διοίκηση ενός σωματείου;
Για να ασχοληθείς με τα συλλογικά πρέπει να ξέρεις ότι θα θυσιάσεις όχι μόνο τον χρόνο σου αλλά ένα μέρος και από την προσωπικότητα σου. Εάν αυτά τα λάβεις υπόψη σου συμμετέχεις ενεργά. Και είμαστε υποχρεωμένοι να μπούμε στους συλλόγους κι ας έχουμε αντιπαλότητες με κάποιους. Και ας έχουμε ν' αντιμετωπίσουμε διάφορες μικροψυχίες. Αυτά πρέπει να τα προσπεράσουμε και να έχουμε ένα στόχο: Πώς θα μπορέσουμε να κρατήσουμε όσα δημιουργήσαμε μέχρι σήμερα. Διαφορετικά είμαστε καταδικασμένοι να σβήσουμε στις γειτονιές της Αθήνας σαν άτομα που δεν είχαν ιστορία ούτε πολιτισμό και ούτε παρελθόν. Εμείς όλ’ αυτά τα έχουμε αρκεί να το συνειδητοποιήσουμε.

 ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ

Ερώτηση: Σκέπτεστε η Αδελφότητα να διαδραματίσει πιο ενεργό ρόλο στα Κωνσταντινουπολίτικα ζητήματα; Όπως προώθηση κάποιων κοινών πρωτοβουλιών.
Αν ερχόταν πρόταση από κάποιο άλλο σωματείο για στήριξη θα το κάναμε. Άλλωστε προσωπικά όχι μόνο είμαι ανοικτός αλλά θεωρώ αναγκαία την συνεργασία. Σε ό,τι αφορά για κοινές πρωτοβουλίες, δεν έχουμε κάτι συγκεκριμένο. Αλλά εάν υπάρχει η αναγκαιότητα γιατί να μην το κάνουμε και γιατί να μην το κάνει και οποιοσδήποτε σύλλογος. Το θέμα είναι να βγει αποτέλεσμα. Το ποιός θα το κάνει δεν έχει καμιά σημασία. Στο πρόβλημα της εκκλησιαστικής διένεξης, έπρεπε να υποστηριχτεί ο Πατριάρχης και το πράξαμε. Ήταν μία κίνηση που έπρεπε να την είχε κάνει κατ' αρχήν ο Σύλλογος Κωνσταντινουπολιτών. Εμείς παρά ταύτα την κάναμε, εκφραστήκαμε κατηγορηματικά και δημοσιεύσαμε τις θέσεις μας. Δηλαδή πρέπει κανείς να έχει και το θάρρος του λόγου του, αλλιώς δεν γίνεται να τα έχουμε καλά με όλους.

Ερώτηση: Να κάνω πιο συγκεκριμένη την ερώτηση. Θα σκεφτόσασταν να πάρετε πρωτοβουλίες για την προώθηση της συνεργασίας μεταξύ των Κωνσταντινουπολίτικων σωματείων;
Όχι απλώς θα σκεπτόμουνα αλλά το θεωρώ άμεση ανάγκη. Διότι τα θέματα της Κωνσταντινούπολης δεν προσφέρονται για αγάπη εξ αποστάσεως. Υπάρχουν ειδικά προβλήματα όπως η συντήρηση των εκκλησιών, η διατήρηση των κοινοτικών περιουσιακών στοιχείων, λειτουργικά προβλήματα των ενοριών που πρέπει να αντιμετωπιστούν. Δεν έχουμε το δικαίωμα να αποποιηθούμε τον πολιτισμό μας, τον πολιτισμό της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Όσο κι αν αυτό ακούγεται  βαρύγδουπο είναι η αλήθεια. Είμαστε οι κληρονόμοι. Όποιος το αρνείται απλά δεν ξέρει ιστορία ή έχει απέραντη αναισθησία.

Ερώτηση: Μία πιθανή συνεργασία μεταξύ των Πολίτικων φορέων:
α. Ποιους στόχους θα πρέπει να επιδιώξει τόσο για τους Πολίτες που ζουν στην Ελλάδα όσο και για τους ομογενείς μας στην Πόλη;
β. Για την προώθηση αυτών των στόχων είναι αναγκαίο να συσταθεί ένα αντιπροσωπευτικό όργανο, μία "κοινή αρχή" των Κωνσταντινουπολιτών;
Ο άμεσος στόχος μας πρέπει να είναι ο Έλληνας της Πόλης να μην χάσει την ελληνική του ταυτότητα. Όσο για την προώθηση αυτού, όπως και άλλων κοινών στόχων, δεν υπάρχει ανάγκη να συσταθεί καινούργιος φορέας. Υπάρχει  ο Σύλλογος Κωνσταντινουπολιτών του οποίου η διοίκηση καταστατικά θα έπρεπε να απαρτίζεται από τις διοικήσεις των υπολοίπων σωματείων. Έτσι θα υπάρχει μία σφαιρική αντίληψη των αναγκών των Κωνσταντινουπολιτών και τι πρέπει να γίνει. Επίσης με αυτό τον τρόπο θα αποφευχθούν οι αυθαίρετες κρίσεις για τα  σωματεία και θα καλυφτεί γεωγραφικά όλη η Πόλη. Αφού η Πόλη είναι απέραντη, δεν είναι μόνο Πέρα, μόνο Ταταύλα ή μόνο Μεγάλο Ρεύμα.

 

Home ]
Last modified: ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 22,  2021