Home Up ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΕΙΚΟΝΕΣ 1821 & Μ. ΡΕΥΜΑ

ΠΑΣΧΑ 2005

    Home Up

ΠΑΣΧΑ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ 

Για άλλη μία χρονιά ο Πανάγαθος Θεός μας αξίωσε με τη σύζυγο μου να τηρήσουμε το έθιμό μας και να συνεορτάσουμε το Άγιο Πάσχα με τους λιγοστούς εναπομείναντες στο Μέγα Ρεύμα  συγχωριανούς μας.
Δυστυχώς λόγω καθυστέρησης στην πτήση μας δεν μπορέσαμε να παρευρεθούμε στη συγκινητικότερη στιγμή των Αγίων Παθών, τη Σταύρωση του Κυρίου.
Η επόμενη μέρα Μεγ. Παρασκευή, βροχή και συννεφιά όπως αρμόζει στη μέρα. Μπαίνουμε στο Ναό των Ταξιαρχών και να η πρώτη απογοήτευση, μετά βίας 5 προσκυνητές παρακολουθούν με ευλάβεια την Αποκαθήλωση. Εν τω μεταξύ η πληροφορία μας είναι ότι ο αριθμός των Ελλήνων που έφθασαν στην Πόλη για τις γιορτές του Πάσχα ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.!!!!!!

Πατριαρχική Χοροστασία της 28ης Νοεμβρίου 2004 στον Ι.Ν. των Παμμ. Ταξιαρχών Μεγάλου Ρεύματος. Έψαλλαν οι Πατρ. χοροί και μέλη της χορωδίας του εν Αθήναις Συλλ. Μουσικοφίλων Κωνσταντινουπόλεως.

Μετά τον Εσπερινό μεταβαίνουμε στο επιτροπικό για τσάι όπου και συναντούμε τον πανταχού παρόν Ριρίκο (Αργύρη Κουκουλομάτη). Στη συνέχεια παρά το κρύο αποφασίζουμε να περπατήσουμε στο Ρεύμα απολαμβάνοντας τη θέα και τον καθαρό αέρα όπου  γυρίζουμε 45 χρόνια πίσω , στις παιδικές και νεανικές αναμνήσεις. Προς στιγμή νομίζουμε ότι δεν έχουμε φύγει ποτέ από αυτό τον τόπο. Ποιος ξέρει πόσα χιλιόμετρα είχαμε διανύσει στα νιάτα μας πάνω -  κάτω  Ρεύμα – Βεβέκι !
Από του Χαλίμ Πασά φθάνουμε στην Αγία Κυριακή. Και ποίους δεν θυμηθήκαμε. Να το μπακάλικο του Μητσάκη…… εδώ έμενε ο Αντώνης ο Αράπης, παραπέρα Ο Μουζάκας,  η Φωφώ Βασιλειάδου η Αρτεμισία Λαγού και πόσοι άλλοι………
Ανηφορίζουμε για το νεκροταφείο μέσω της οδού Boyali Kosk. Και πάλι οι αναμνήσεις από το παρελθόν. Στο πρώτο σπίτι που συναντούμε έμεναν οι οικογένειες Αντώνη Αρνάκη  και Κώστα Μητσάκη. Εδώ κάθε βράδυ μπορούσες να συναντήσεις τον Επίσκοπο Σκοπέλου καθώς και τον πρόεδρο της κοινότητας Κώστα Παγίδα. Το επόμενο σπίτι της οικογενείας Κωνσταντίνου Αφεντάκη. Σταματάμε για ένα προσκύνημα στο σπίτι που μεγάλωσε η γυναίκα μου. Προχωράμε στο σπίτι της οικ. Δαΐσπάγγου, το μόνο σπίτι με ρωμιούς κατοίκους στη γειτονιά. Εδώ μένει Ο Δημητρός Δαΐσπάγγος με την κόρη του Γεύσω και τον εγγονό του Δημήτρη. Προχωράμε και οι αναμνήσεις συνεχίζονται. Γείτονες της γυναίκας μου στο “ Boyali Kosk “: H Ζωζώ Μπασμά, η Ουρανία Παπαγάλου με το γιο της Χρήστο, η  οικογένεια  Καρακάση αδελφού του Επισκόπου Σκοπέλου. Παραπάνω τα σπίτια του Κεμάλι και της Ελεονόρας με τις κόρες τους Μπέμπα και Τούλα, Ο Αλέκος  Δαΐσπάγγος, η οικ. Τσάτη και η οικογένεια Λοξής Μπασμά με τους γιους της Νίκο και Γιάννη.
Φτάνουμε στην ανηφόρα για τον Προφήτη Ηλία, αριστερά μας το αρχοντικό της Οικ. Κ. Παγίδα. Πλησιάζουμε στο Ναό και το νεκροταφείο και ξαφνικά γινόμαστε μούσκεμα από τα νερά που έρχονται από ένα πλυντήριο αυτοκινήτων κάτω από το νεκροταφείο.
Στην είσοδο του “ NESE “ χαιρετάμε τον Κεμάλι την Ελένη Μαΐς  και ανεβαίνουμε τα σκαλιά του νεκροταφείου. Κάθε φορά που ανεβαίνουμε αυτά τα σκαλιά η συγκίνηση και πιο μεγάλη. Δεξιά και αριστερά τα χαραγμένα επάνω στους τάφους ονόματα σε παραπέμπουν στην ιστορία του Μεγάλου Ρεύματος και ερεθίζουν το μυαλό να γυρίσει χρόνια πίσω και με τις θυμίσεις να ζωντανεύεις στιγμές από το παρελθόν.
Τυχαία παρατάσσω μερικά ονόματα χαραγμένα σε τάφους στους οποίους στάθηκα για λίγο και συλλογίσθηκα:
Μητροπολίτης Ηλιουπόλεως Γεννάδιος
Επίσκοπος Σκοπέλου Αλέξανδρος
Κωνσταντίνος Παγίδας
Αχιλλέας Οικονόμου
Δημήτρης ( Μιμίκος ) και Δέσποινα Ταβουκτσόγλου
Ισαμπάλογλου
Λορέντζος
Ανταβαλόγλου
Αβραάμ Καραμάνογλου
Κωνσταντίνος Αφεντάκης
Νικόλαος Τόλαρος
Χρήστος Πλάτσικας
Και άλλοι………και άλλοι.
Η καμπάνα χτύπα και μας ειδοποιεί ότι ξεκινά η ακολουθία του επιταφίου. Ο πατήρ Παναγιώτης με τη βροντερή του φωνή και τη βοήθεια του ψάλτη ψάλλουν τα εγκώμια………Έραναν τον τάφο………ο κόσμος και εδώ λιγοστός. Ακολουθεί η περιφορά του επιταφίου στον αυλόγυρο του Ναού και τα τρισάγια στους τάφους. Μία απότομη βροχή με χαλάζι διακόπτει τα τρισάγια.
Το βράδυ και πάλι στην εκκλησία των Ταξιαρχών για την ακολουθία του Επιταφίου. Το απογοητευτικό σκηνικό συνεχίζεται. Ο κόσμος και πάλι λιγοστός. Δυστυχώς οι Μεγαρευμιώτες φαίνεται να ξεχνούν όλο και περισσότερο το χωριό τους τη στιγμή που άλλοι σύλλογοι από  άλλες περιφέρειες της Πόλης  οργανώνουν επιτυχημένες εκδρομές προσκυνήματος και οι Ελλαδίτες αδελφοί όλο και πιο συχνά επισκέπτονται τη Κωνσταντινούπολη.

Μέλη της Χορωδίας του εν Αθήναις Συλλόγου Μουσικοφίλων Κωνσταντινουπόλεως έψαλλαν κατά την Θ. Λειτουργίαν της 28ης Νοεμβρίου 2004 στον Ι.Ν. των Παμμ. Ταξιαρχών χοροστατούντος της Α.Θ.Π. του Οικ. Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου.
Χοροστατεί ο Αρχιερατικός Προϊστάμενος Μητροπολίτης Μυριοφύτου και Περιστάσεως Ειρηναίος. ΕΡΑΝΑΝ ΤΟΝ ΤΑΦΟ……………………  και τα κεριά του επιταφίου τραβιούνται προς το θόλο τηρώντας το έθιμο. Οι λιγοστοί προσκυνητές από την Ελλάδα ζητούν να μάθουν για το έθιμο. ‘Άραγε πόσοι χωριανοί γνωρίζουν γιατί συμβαίνει αυτό;
Η εκδοχή που γνωρίζω εγώ έχει ως εξής:
Τα παλαιότερα χρόνια οι προσκυνητές ήθελαν να πάρουν τα κεριά πάνω από τον επιτάφιο για να τα φυλάξουν στα σπίτια τους. Στην προσπάθεια τους αυτή πολλές φορές ποδοπατούσαν τον επιτάφιο και έτσι βρέθηκε ο τρόπος αυτός όπου κατά την διάρκεια που ο δεσπότης η ο ιερέας ψάλλει το «’έραναν τον τάφο Αι μυροφόροι μύρα» τα κεριά του επιταφίου με ένα σχοινί στο οποίο είναι δεμένα να τραβιόνται με αργό ρυθμό προς το θόλο της εκκλησίας.
Ασπασμοί με δάκρυα στα μάτια μεταξύ των Μεγαρευμιωτών και ευχές για Καλή Ανάσταση.
Σάββατο λίγο πριν από την Ανάσταση. Η ίδια και πάλι απογοητευτική κατάσταση μέχρι που μπαίνει στο Ναό μία ομάδα τουριστών από Ελλάδα του πρακτορείου Ζορπίδης και κάπως ο Ναός αποκτά ζωή.
«Δεύτε λάβετε φώς……» από τον Μητροπολίτη Μυριοφύτου και Περιστάσεως Ειρηναίο και ο κόσμος με ευλάβεια και τάξη σπεύδει να λάβει το Άγιο φως.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ…….. ψάλει ο δεσπότης και το εκκλησίασμα μαζί και συγχρόνως ακούγονται κροτίδες από το γυναικωνίτη. Η συγκίνηση στο αποκορύφωμα της, ανταλλάσσονται τα φιλιά αγάπης " ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ……..ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ ".
Σε λίγο η ομάδα τουριστών και μερικοί ντόπιοι προσκυνητές με τα κεριά τους αναμμένα αποχωρούν και την υπόλοιπη αναστάσιμη λειτουργία ευλαβικά παρακολουθούν, μέχρι απόλυσης 10-15 προσκυνητές μεταξύ των οποίων Σουργιανοί και Ρώσοι. Μετά την απόλυση μία σύντομη επίσκεψη στο σπίτι του πρώην προέδρου της κοινότητας για τσάι, τσουρέκι και τσούγκρισμα αυγών. 
Την ακολουθία της Αγάπης παρακολουθήσαμε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο όπου πλήθος κόσμου από διάφορα σημεία της Πόλης αλλά κυρίως εκδρομέων από Ελλάδα, καρτερικά περίμενε να πάρει τα κόκκινα αυγά του από τα χέρια του Παναγιότατου και να λάβουν τις ευλογίες του.
Τη Δευτέρα του Πάσχα τα σχετικά ψώνια. Η κλειστή αγορά (Κapalicarsi) και το Πέρα μία μικρή Ελλάδα. Το ζαχαροπλαστείο INCI με τα πασίγνωστα πλέον στους ‘Έλληνες ταξιδιώτες !!!! προφιτερόλ και το γαλακτοζαχαροπλαστείο SARAY στα μεγαλεία τους. Το απόγευμα είχαμε την ευκαιρία να επισκεφθούμε τον Πρόεδρο της Κοινότητας Μεγ. Ρεύματος Χρήστο Παγίδα στο σπίτι του και να συζητήσουμε επί μακρόν θέματα σχετικά με την κοινότητα αλλά και για την δράση της Αδελφότητας στην Αθήνα.
Πόσο γρήγορα αλήθεια περνάει ο καιρός στην Πόλη. Κάθε φορά που την επισκεπτόμαστε φεύγουμε με την αίσθηση ότι δεν προλάβαμε να κάνουμε αυτά που θέλαμε. Τρίτη του Πάσχα και το απόγευμα έχουμε την πτήση επιστροφής στην Αθήνα. Αποφασίζουμε να αποχαιρετίσουμε την Πόλη με μία τελευταία επίσκεψη, που αλλού ; στο Μέγα Ρεύμα. Πρώτα προσκύνημα στην Αγία Παρασκευή και στους Ταξιάρχες και στη συνέχεια μία τελευταία βαθιά αναζωογονητική εισπνοή με το αεράκι του Ρεύματος και τσάι στο Τζαμιαλτί (Camialti ).
Η ώρα πέρασε και κινδυνεύουμε να πάμε στο αεροδρόμιο καθυστερημένοι. Γεια σου Χωριό μας… γεια σου Βόσπορε…. γεια σου Πόλη….Υπόσχεση!! θα ξαναγυρίσουμε σύντομα.
 

 

[ Home ]
Last modified: ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 22,  2021